Blog als een Rockstar
Woest scheurt hij de posters van de muur.
“Wat een aankondiging. THE NEXT FUCKING BIG THING.
Moet een poster dat vertellen? Dat bepaalt het publiek zelf wel.
Of ik zo geweldig ben.”
Born to Run
Een citaat van een woedende Bruce Springsteen, als hij in 1975 bij zijn optreden in Engeland de posters ziet.
In zijn biografie Born to Run haalt hij fel uit: ‘Zo werkt het niet. Spelen en je smoel houden, en dan besluit het publiek.
Probeer mensen te vertellen wat ze moeten vinden en je eindigt als reclamebureau.’
O, wat vind ik dat mooi.
Show, don’t tell. Zo wil elke ondernemer toch aan zijn klanten komen?
Wat een contrast met het commerciële geweld. Koop mij! De allerbeste! Wat ook nog werkt.
Ook ik laat me graag belazeren
Want ook ik laat me belazeren. Onlangs nog, met een peperdure training die vertelt dat je anders moet werken.
Om vervolgens te ontdekken dat je al zo werkt. En als een potje crème mij een Anti Wrinkle Skin belooft, ben ik om.
Mijn hoofd trapt erin, maar mijn hart weet beter. Eenmalige aankopen, zonder een greintje loyaliteit.
Maar hoe bereik je dan wel die harten?
Bijvoorbeeld door te bloggen. Een podium te pakken. En dan niet roepen hoe geweldig je bent maar dat laten zien.
Met je expertise, je betrokkenheid, je meerwaarde, en bovenal, je authenticiteit. Zoals Bruce.
En hoe laat ik dat dan zien?
Bijvoorbeeld door echte klantverhalen te vertellen. Hoe successen je soms via een omweg bereiken of hoe je een onmogelijke
opdracht toch voor elkaar krijgt. Je deelt inzichten en kennis met je publiek. Of je legt uit waarom je soms ineens je twijfels hebt bij een klus.
Pardon, mijn twijfels?
Ja! Bloggen vraagt ook om kwetsbaarheid. Je lezer zoekt herkenning. Als een marketingmachine ons The Boss door de strot duwt, is dat niet
zo interessant. Juist zijn persoonlijke weg van diepe dalen in combinatie met een rotsvast geloof in eigen talent intrigeert. Het maakt hem
menselijk. Ik lees in zijn boek zelfs iets over onzekerheid op het podium. Huh? Maar wél doorgaan. Mijn ego en ambitie wonnen het van de angst
om gemiste kansen. Aldus Bruce.
Een voorbeeld
Wekelijks ontbijt ik met ruim 30 ondernemers, die elke donderdag pitchen over hun successen. Ik stelde voor om eens over je grootste blunder te pitchen. Een verademing om te horen dat iedereen er wel een (of meer!) had.
Het mooie aan deze ervaring is de herkenning. De kunst om ervan te leren en er beter van te worden zegt iets over je veerkracht als ondernemer. Het delen zegt iets over je eerlijkheid en integriteit. Wie wil daar nou geen zaken mee doen?
Het is als de nummers van Springsteen, lyrics die je hart raken. Want ze gaan over echte dingen. Hij rockt niet over de CEO van een multinational, maar over de jongens van de carwash. Where all it ever does is rain. Het gewone leven, de struggles in life, die iedereen kent en herkent.
En ondernemers zeker.
Blog, with a little of that human touch.
Wilma van Rooijen | Ghostblogger
T 06-23271287