Waarom aandacht verleidt

“Zullen we even bij Lacoste naar binnen? Alleen kijken?”

Ik loop met mijn 17-jarige de zaak in. Polo’s. Heel veel polo’s in heel veel kleuren.
Strak gesorteerd in de hagelwitte kasten.

“Alleen even passen. Kijken hoe die kleur staat.”

€ 99.95 voor een simpele polo. In geen honderd jaar, denk ik. Vanwege die krokodil zeker. Zijn ogen glimmen als hij het pashokje uitkomt. Babyblauw. Staat goed.

“Die kleur matcht goed bij jou, joh! Alleen niet bij deze spijkerbroek. Hier hoort een kaki broek onder”, zegt het knappe winkelmeisje.

“Ja, hè hè, logisch!” lacht mijn zoon blozend.

Samen lopen ze naar de pantalons. “Je hebt een mooie lengte. Ik denk een emmetje.”

Mijn zoon kijkt haar met pretogen aan.

Wat zijn ze het eens.

“Wow, kijk, een heel ander gezicht!” glimlacht het meisje als zoonlief uit het pashokje komt.

179 euro voor een broek? In geen honderdtachtig jaar. “Jij draagt nooit pantalons”, zeg ik en verbreek abrupt de betovering.

Het wordt alleen de polo.

Bij de kassa houdt ze het shirt met gestrekte armen voor zich. “Dit wordt een favorite!” zegt ze zangerig met een knipoog naar mijn zoon. Dan strijkt ze zorgvuldig het shirtje op het op maat gemaakte karton glad en pakt ‘m in met beschermfolie. De hoogglans tas is het reiswiegje, vermoed ik. Ze legt de polo er behoedzaam in.

Ik krijg de nota in een discreet mapje. En, o ja, de actie. Ook nog een badhanddoek cadeau. Kijk eens?

Ze loopt achter de kassa vandaan en overhandigt de maxi cosi hoogstpersoonlijk aan mijn zoon. “Goede keuze! Veel plezier ermee”, straalt ze.

Je zou bijna een fooi geven.

De polo is inmiddels honderd keer gewassen. Maar ik strijk ‘m met beleid. En hang hem kaarsrecht aan het knaapje in de kast. En soms praat ik ertegen. Kind, wat word je vaal.

Nee hoor. Dat laatste is niet waar.

Maar het Lacoste meisje begrijpt hoe de juiste aandacht werkt. Waarom doen we daar niet meer mee? Mag ik een oproep doen aan alle winkeliers die klagen over de webshops? Of fancy interieurs inzetten als ‘beleving’, maar de belangrijkste factor vergeten: contact maken met je klant. Daarmee maak je het verschil.

Aandacht als marketingtool. Zoals de quote zegt: mensen onthouden weinig van je, maar ze vergeten nooit het gevoel dat je ze gaf.

De zoon ging die middag zwemmen. Monter fietste hij weg, het gratis badlaken stevig onder de snelbinders geklemd.